നിറമുള്ള കാഴ്ച്ച !

നന്നേ രാവിലെത്തന്നെ പ്രസാദേട്ടൻ എന്തിനാവോ വന്നത്‌ എന്ന് സംശയിച്ചാണ് മായ വാതിൽ തുറന്നത്.

"ആ പ്രസാദേട്ടാ വാ, വാ,

ഇരിക്ക്..."

"മായേ, രാവിലേ ഇങ്ങു പോന്നതേ.. ഇന്നലെ കമ്മിറ്റി കഴിഞ്ഞപ്പോ വൈകിപ്പോയി. നമ്മളെടുത്ത ഒരു പ്രധാന തീരുമാനം ഒന്നു നേരിട്ട് വന്നു പറയാന്ന് ഓർത്താ വന്നേ..."

"ആഹാ, അതെന്തേ ഇപ്പ്രാവശ്യം വിശേഷിച്ച്?!" മായക്ക് സംശയം മാറി ആശ്ചര്യമായി

"നമ്മുടെ കമ്മിറ്റിയുടെ താഴെ വരുന്ന കുടുംബങ്ങൾക്ക് ഒത്തുകൂടാൻ ഒരവസരം. അതാണ് ഇത്തവണ എല്ലാവരുടേയും പ്രധാന റിക്വസ്റ്റ്. കൊറോണ വന്നേപ്പിന്നെ എല്ലാവരും കുടുംബത്തിനുള്ളിലെ ചടങ്ങുകളിലേക്ക് മാത്രം ഒതുങ്ങിപ്പോയില്ലേ. കാര്യം കൊറോണ ഇവിടൊക്കെ തന്നെയുണ്ട്, എന്നാലും നമുക്കെല്ലാർക്കും ഒരു സന്തോഷം കിട്ടുന്ന കാര്യല്ലേ... അങ്ങ് ചെയ്‌തേക്കാന്ന് വിചാരിക്കാ..."

സംശയം മാറി ആശ്ചര്യം മാറി... മായ ഇപ്പൊ ഏന്തോ ചിന്തയിലാണ്...

ട്രിപ്പ് പോവുന്ന കാര്യം പ്രസാദ് അങ്കിൾ പറയുന്ന കേട്ട് അഖിലും അനഘയും മായയുടെ പിന്നിൽ വന്നു നിൽപ്പായി.

"അങ്ങനെ വലിയ കാര്യപരിപാടി ഒന്ന്വല്ല ട്ടോ. നമുക്കൊരുമിച്ച് വിലങ്ങൻകുന്ന് വരെയൊന്നു പോവാം. എല്ലാവരും വീട്ടീന്ന് ഒന്നോ രണ്ടോ ഐറ്റം ഉണ്ടാക്കിക്കൊണ്ടുവര്വാ. കുട്ടികൾക്ക് കളിയും നമുക്കെല്ലാർക്കും ഒന്നിച്ചിരുന്ന് കുറച്ചു സംസാരോം പിന്നെ ഭക്ഷണോം ഒക്കെയായിട്ടു ഒരു ദിവസം.. അപ്പൊ എങ്ങനെയാ, മായേം മക്കളും ഉണ്ടാവില്ലേ?" പ്രസാദ് ചോദിച്ചു നിർത്തി

മായ ചിന്തയിലാണ്ട്‌ അങ്ങനെ നിൽക്കാണ്.

അമ്മ ഒന്നും പറയാതെ ആലോചിച്ചുനിൽക്കുന്ന കണ്ട് അനഘ ചോദിച്ചു...

"എന്താമ്മേ നമ്മൾ പോണില്ലേ?"

മായ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കി.. തെളിഞ്ഞ മുഖത്തോടെ, വല്ലാത്ത പ്രതീക്ഷയോടെ നിൽക്കുന്ന മക്കളെ കണ്ട് ചെറുതായൊന്നു ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് പ്രസാദിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു-

"ഞങ്ങളുണ്ട് പ്രസാദേട്ടാ"

"അപ്പോന്നാ എല്ലാം പറഞ്ഞപോലെ. അടുത്ത ശനിയാഴ്ച്ചയാണ്. ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ട്. ഞാനെന്നാ ഇറങ്ങട്ടേ. മക്കളേ ശരിയെന്നാ..." അതും പറഞ്ഞ് പ്രസാദ് ഇറങ്ങി

ശനിയാഴ്ച്ച അതിരാവിലെ അഖിലും അനഘയും കുളിച്ചു റെഡിയായി അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.

തലേന്ന് തന്നെ ഉണ്ണിയപ്പവും അച്ചപ്പവും ഉണ്ടാക്കി പാക്കിങ്ങും കഴിഞ്ഞിരുന്നു മായയുടെ.

"വേറെ ആരാ അമ്മേ സ്നാക്ക്സ് ഉണ്ടാക്കുന്നേ?" അനഘ ചോദിച്ചു

"അതറിയില്ല അനു..." മായ പറഞ്ഞു

"അമ്മേ എല്ലാം കവറിൽ ഇട്ട് ഞങ്ങൾ സെറ്റ് ആക്കിക്കോളാം. അമ്മ പോയി ഒരുങ്ങിക്കോ." അഖിൽ മായേടെ കൈയിലിരുന്ന പൊതി വാങ്ങീട്ട് പറഞ്ഞു

മായ ധൃതിയിൽ ഒരുങ്ങി, വേണ്ടതെല്ലാം എടുത്ത് മൂന്നാളും റെജുലത്താടെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ വണ്ടി വരുംന്നാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നെ.

റെജുലത്തേം നവാസിക്കേം ഉമ്മറത്ത് തന്നെയിരിപ്പുണ്ട്.

"വാ മക്കളേ, ഇങ്ങോട്ടിരിക്ക്. വണ്ടി വരുമ്പൊ ഇറങ്ങിയാ മതീല്ലോ" നവാസിക്ക കസേര വലിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു

പറഞ്ഞുതീർന്നില്ല ഒരു ടെമ്പോ ട്രാവലർ വളവു തിരിഞ്ഞ് അതാ വരുന്നു. തൊട്ട് പിന്നാലെ മറ്റൊന്ന് കൂടി വരുന്നുണ്ട്.

പിറകിലെ വണ്ടീന്ന് പ്രസാദ് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു...

"ആ എല്ലാരും അതില് കേറിക്കോ"

വിലങ്ങൻകുന്നിന്റെ ഭംഗിയങ്ങനെ ആസ്വദിച്ച് നിൽക്കാണ് മായ. അഖിലും അനഘയും മറ്റ് കുട്ടികളുടെ കൂടെ വല്ല്യ കളിയിലാ... എന്നാലും ഇടയ്ക്കിടെ അഖിൽ അമ്മയെ ഒന്നെത്തിനോക്കുന്നുണ്ട്. മായ നോക്കുന്ന കണ്ട് അവൻ മനസ്സ് നിറഞ്ഞൊന്നു ചിരിച്ചു.

അഖിലിന്റെ നിറഞ്ഞ ചിരി കണ്ട് മായക്ക് ശരിക്കും ഉള്ളൊന്ന് പിടഞ്ഞുപോവാണ് ചെയ്തത്......

"മായേ..." പെട്ടെന്ന് പിന്നീന്ന് ഒരു വിളി

തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോ ഷീനയാണ്

"ആ ഷീനേ..."

"വാടോ നമുക്ക്‌ ഫുഡ് എടുത്തുവെച്ച് തുടങ്ങാം.."

പല രുചികൾ, അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒക്കെ വിളമ്പിക്കൊടുത്ത്, തമാശയും ചിരിയും ഒക്കെയായി എല്ലാരും ഇരിക്കുന്ന കണ്ട് അഖിൽ ചുറ്റും നോക്കി... കഴിക്കുന്നതിനെല്ലാത്തിനും ഒരു വല്ലാത്ത സ്വാദ് തോന്നി അവന്....

"എല്ലാത്തിനോടും, എല്ലാവരോടും ദേഷ്യം തോന്നുമായിരുന്നു ഇടക്കിടക്ക്. കുറച്ചു നാളായിട്ട് അങ്ങനെയാ. ഇന്നിപ്പൊ എനിക്കെന്താ ഈ ഫീലിംഗ്....." അതങ്ങനെ ആലോചിച്ചിരിക്കുമ്പഴാ പ്രസാദ് ഉറക്കെ വിളിച്ചുപറേണത്...

"അതേ.. കുട്ടിപ്പട്ടാളം ഇങ്ങു വന്നേ. എല്ലാവരും ഇവിടിരിക്ക്. നിങ്ങൾക്കൊരു ടാസ്ക് ഉണ്ട്"

കുട്ടികളെല്ലാരും പ്രസാദിന്റെ മുൻപിൽ നിരന്നങ്ങ് ഇരുന്നു. അതെന്താ ഈ ടാസ്ക് എന്നറിയാൻ ബാക്കിയെല്ലാരും അവരുടെ ചുറ്റും ചെന്നിരുന്നു...

"നമ്മളൊരു ട്രിപ്പ് വന്നു. വെറുതേ വന്നങ്ങ് പോയാ പോരല്ലോ... ഇന്നത്തെ യാത്രയില് നിങ്ങൾക്കിഷ്ടപെട്ട ഒരു നിറമുള്ള കാഴ്ച്ച... ഒന്ന് പറഞ്ഞേ ഓരോരുത്തരായിട്ട്...."

"ദേ ഈ ഫുഡ്..." ചോദ്യം കേട്ടയുടനെ ജിയക്കുട്ടി പറഞ്ഞു

കേട്ട് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാരും ജിയകുട്ടിക്ക് കൈയ്യടിച്ചു

"ശരിയാ പല പല ഫുഡ് ഐറ്റംസ് നിറമുള്ള കാഴ്ച്ച തന്നെയാ..." പ്രസാദ് ജിയാകുട്ട്യേ നോക്കി പറഞ്ഞു

"എനിക്കിഷ്ടായത് റൈഡ്സ് ആണ് അങ്കിളേ..." മനു പറഞ്ഞു

"എനിക്കും, എനിക്കും, എനിക്കും..." കുറേ കൈകൾ മനുവിന്റെ ഉത്തരത്തിന്റെ കൂടെ പൊങ്ങി

"ആഹാ റൈഡ്സ് ആണോ എല്ലാർക്കും ഇഷ്ടായേ..." പ്രസാദ് ചോദിച്ചു

റിച്ചു പറഞ്ഞു "അല്ല അങ്കിളേ... എനിക്കിവിടന്ന് താഴേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കണതാ ഇഷ്ടായേ. എന്ത് ഭംഗിയാ..."

"ആ അതേ.." പ്രസാദ് ഉടനെ അടുത്ത ആളെ തിരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

"നൈനാ, എന്താ മോൾടെ ഫേവറിറ്റ് നിറമുള്ള കാഴ്ച്ച?"

"എനിക്കും ഇവിടത്തെ സീനറി തന്നെയാ അങ്കിളേ..."

അപ്പോഴാണ് നൈനേടെ തൊട്ടടുത്തിരിക്കുന്ന അഖിൽ തന്നെയിങ്ങനെ ഉറ്റുനോക്കുന്നത് പ്രസാദിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്

"എന്താ അഖിലേ എന്നെയിങ്ങനെ നോക്കണേ?! എന്നാ ഇനി നീ പറ...കേക്കട്ടെ..."

"അങ്കിൾ, എന്റെ നിറമുള്ള കാഴ്ച്ച... അത്‌ അന്ന് അങ്കിൾ വീട്ടിൽ വന്ന് ഞങ്ങളോട് ഈ ട്രിപ്പിന് വരണംന്നു പറഞ്ഞില്ലേ.... അതാണ്!"

അഖിൽ ഉത്സാഹത്തോടെ പറയുന്ന കേട്ട് പ്രസാദും ഒപ്പം മറ്റെല്ലാരും ചെറുതായൊന്നു അമ്പരന്നുപോയി... മായയും ഇങ്ങനൊരു ഉത്തരം പ്രതീക്ഷിച്ചതേയില്ല...

"അതെന്താ അഖിൽ നീ ഉദ്ദേശിച്ചേ? എനിക്ക് ശരിക്കങ്ങു പിടികിട്ടീല്ല" ആർക്കും ഒന്നും മനസ്സിലായില്ലെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്നെ പ്രസാദ് അഖിലിനോട് ചോദിച്ചു

"അങ്കിൾ... 3,4 കൊല്ലമായി ഞങ്ങൾക്ക് ഈ ഗെറ്റ് ടുഗെതർ, ട്രിപ്പ് ഫൺ ഒന്നും അറിയില്ല. അങ്കിൾ അന്ന് വീട്ടിൽ വന്നപ്പോ പറഞ്ഞില്ലേ, കൊറോണ വന്നേപ്പിന്നെ എല്ലാരും ഫാമിലി ഫങ്ങ്ഷൻസിന് ‌ മാത്രേ കൂടാറുള്ളൂന്ന്. ഞങ്ങളെ കൊറോണക്കും മുൻപേ തൊട്ടെന്നെ ഒരു ഫങ്ങ്ഷനും അച്ഛന്റേം അമ്മേടേം വീട്ടിലെ ആരും വിളിക്കാറില്ല... ഓപ്പൺ ആയിട്ട് പറഞ്ഞാ, അച്ഛനും അമ്മേം ഡിവോഴ്‌സ്ഡ് ആയേപ്പിന്നെ...."

"അഖിൽ... എന്താ മോനെ നീ പറഞ്ഞുവരുന്നേ...?" പ്രസാദ് ചോദിച്ചത് അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന എല്ലാർക്കും തോന്നിയ സംശയമാണ്, മായ ഒഴിച്ച്......

"അങ്കിൾ, നിങ്ങളൊക്കെ ഗ്രോൺ-അപ്സ് അല്ലേ... എനിക്കൊന്നു പറഞ്ഞു തരുവോ? നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെടാത്തത് ആരെങ്കിലും ചെയ്‌താൽ, അല്ലെങ്കിൽ ആരോടെങ്കിലും ഫൈറ്റ് ചെയ്താ, പിണങ്ങിയാ... ആ ദേഷ്യം എന്തിനാ കുട്ടികളോടും കാണിക്കണേ? നിങ്ങൾക്ക് പ്രോബ്ലം ഉളള ആളോട് മാത്രം അങ്ങനെ ബിഹേവ് ചെയ്താ പോരേ... വൈ ടു ദെയർ കിഡ്സ്??

ഞാനിത് ഇടക്കിടക്ക് അമ്മയോട് ചോദിക്കും. എനിക്കറിയാം അമ്മയ്ക്കും ആൻസർ അറിയില്ലാന്നു. എന്നാലും ചോദിക്കും. ബിക്കോസ്, അച്ഛനും അമ്മേം സെപ്പറേറ്റഡ് ആയത് അവരുടെ ഡിസിഷനാ. അതില് ഞങ്ങൾ എന്ത് ചെയ്തു??

അച്ഛനും അമ്മയും തമ്മിൽ പ്രോബ്ലെംസ് കണ്ട് ഞങ്ങൾ ഒരു വഴിയായിണ്ടാരുന്നു. സോ അവരു സെപ്പറേറ്റഡ് ആയപ്പോ നന്നായീന്നാ തോന്നിയെ. ബട്ട് അപ്പോ അതിനേക്കാൾ വല്ല്യ പ്രോബ്ലം.

ആരും വരില്ല, ഞങ്ങളെ വിളിക്കില്ല, ഒന്നിനും കൂട്ടില്ല... അമ്മയോടുള്ള ദേഷ്യത്തിനാണെന്നാ ചിറ്റേടെ മോൾ അമ്മു പറഞ്ഞത്. ബട്ട് എഗൈൻ, അതിന് എന്തിനാ ഞങ്ങളോട് ഇങ്ങനെ?? കസിൻസ് ഇല്ല, ഫൺ ഇല്ല, ഒന്നും ഇല്ല... ഞങ്ങൾ ഓകെ ആണോന്നു ചോദിക്കാൻ കൂടെ ആരും ഇല്ല... വീ ആർ ലൈക് ഏലിയെൻസ്!!!

അങ്ങനെ എനിക്ക് എല്ലാരോടും, എല്ലാത്തിനോടും ദേഷ്യം വര്വായിരുന്നു. അപ്പഴാ അന്ന് അങ്കിൾ വന്ന് ഞങ്ങളോടും വരാൻ പറഞ്ഞത്. ആൻഡ് ഐ വാസ് ലൈക്, ഞങ്ങൾ ആർക്കും വേണ്ടാത്തവരൊന്നും അല്ലാല്ലേ...! ശരിക്കും അപ്പൊ തൊട്ട് ഐ ആം ഫീലിംഗ് സോ ഗുഡ്, അങ്കിൾ. അത്കൊണ്ടാണ് ദാറ്റ് ഇസ് മൈ ഫേവറിറ്റ് എന്ന് പറഞ്ഞേ... എന്റെ നിറമുള്ള കാഴ്ച്ച......"

വെറും പതിനാല് വയസ്സുള്ള കുട്ടിയുടെ ഉത്തരം കേട്ട് അവിടെ കൂടിനിന്ന പലരും തല കുനിച്ചു നിൽക്കുന്നതു കണ്ട് പ്രസാദ് പക്ഷേ പെട്ടെന്ന് ഓർത്തത് മറ്റൊന്നാണ്.......

കഴിഞ്ഞ കമ്മിറ്റിയിൽ അടിയുണ്ടാക്കി പോയതിൽ പിന്നേ അലക്സിന്റെ മക്കളെ കാണുമ്പോ കാണാത്ത ഭാവത്തിൽ താൻ നടന്നുപോയ ആ നിമിഷങ്ങൾ, ഈ ട്രിപ്പിന് ആ മക്കളെപ്പോലും വിളിക്കേണ്ടെന്ന് താനെടുത്ത തീരുമാനം.............

ഇന്ന് അഖിലിനും അനഘക്കും താൻ നിറമുള്ള കാഴ്ച്ച സമ്മാനിച്ചു. അതേ സമയത്ത് ആ മക്കളോട്..........?!!

കുനിഞ്ഞുപോയ തല നിവർത്താനാവാതെ നിൽക്കുന്ന ആ കൂട്ടത്തിലേക്ക് പ്രസാദും ചേർന്നുനിന്നു..................!