ഓർ‍മ്മയിലെ നോമ്പ് കാലം

സ്കൂളിലെ‍ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം നോറ്റ നോമ്പ് കാലത്തിന്റെ ഓർ മ്മയ്ക്ക് എന്നൊരു സ്റ്റാറ്റസ് ഇട്ടപ്പോൾ എന്നെ അത്രയധികം അറിയാത്ത കുറച്ചു സുഹൃത്തുക്കൾ ‍ കളിയാക്കി - ലൈക്ക് കിട്ടാന്‍ വേണ്ടി എന്ത് പുളുമാസും സ്റ്റാറ്റസ് ഇടുകയാണല്ലേ എന്നും ചോദിച്ചു. അങ്ങനെ നേരിട്ട് സംശയിച്ചവരോടും, വായിച്ചു "പുച്ച "ചിരി ചിരിച്ചവരോടും എനിക്ക് ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ - ശരിക്കും ഞാൻ നോമ്പ് എടുത്തിരുന്നുന്നേ, അഞ്ചു നേരം നിസ്കരിക്കാന്‍ എനിക്കറിയില്ല , രാവിലെ വീട്ടിൽനിന്നും ഇടയത്താഴം കഴിക്കാൻ ഉള്ള സാഹചര്യവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല , പക്ഷെ രാവിലെ 6 മണി മുതല്‍ വൈകിട്ട് 6 മണി കഴിഞ്ഞു ബാങ്ക് വിളി കേൾക്കുന്നിടം വരെ സ്കൂളിലെ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം കൂടിയിരുന്നു - അന്നത്തെ കാലത്ത് എനിക്ക് നോമ്പ് എന്ന് തോന്നിയിരുന്നത് പച്ചവെള്ളം പോലും കുടിക്കാതിരിക്കുക എന്നതാ, അത് ചെയ്തിരുന്നു . നോമ്പ് എന്നാല്‍ വിശന്നിരിക്കല്‍ മാത്രമാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ -അതിനെനിക്കു ഉത്തരമില്ല. അന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നത് അത് മാത്രമാണ് - കള്ളം പറയാൻ‍ പാടില്ല, ഭക്ഷണത്തോട് കൊതി പിടിക്കാൻ ‍ പാടില്ല അഥവാ കണ്ടുകൊതിക്കാൻ പാടില്ല എന്നുമൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. രാവിലെ പൊതുവേ വീട്ടിലെ ഭക്ഷണം കഞ്ഞിയാകും അല്ലെങ്കില്‍ ഉണ്ടാകില്ല - അന്നേ കഞ്ഞി കുടിക്കാന്‍ ഇഷ്ടമില്ലാത്ത ഞാന്‍ 2 ചായ കുടിക്കും, പിന്നെ ഉച്ചയ്ക്കുള്ള ഭക്ഷണം തന്നെ. ഉച്ചക്കഞ്ഞി കുടിക്കും വളരെ അപൂർവമായി ചോറ് കൊണ്ട് പോകും. എട്ടാംക്ളാസ് ആയപ്പോൾ കഞ്ഞി കിട്ടുന്നത് നിന്നു. എട്ടാം ക്ലാസ് മുതല്‍ പത്താം ക്ലാസ്സു കഴിയുന്നിടം വരെ പാർ‍വതി എന്ന സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടില്‍ പോയാണ് ഉച്ചയ്ക്ക് ഞങ്ങള്‍ നാൽവർ‍ സംഘം ഭക്ഷണം കഴിക്കുക - സ്കൂളില്‍ നിന്ന് നോക്കിയാല്‍ കാണുന്നിടം ആയിരുന്നു അവളുടെ വീട്. അവളുടെ അമ്മ എനിക്കൊത്തിരി ദിവസങ്ങളില്‍ ഭക്ഷണം തന്നിട്ടുണ്ട് - മിക്ക ദിവസവും ചോറ് മാത്രേ ഉണ്ടാകൂ എന്റെ പാത്രത്തില്‍, കറിയൊക്കെ അവളുടെ വക എന്നുവെച്ചാൽ അവളുടെ അമ്മയുടെ വക. ഈ ഉച്ചയൂണ് ദിവസങ്ങൾക്കു വളരെ മുൻപേ ഞാൻ ‍ നോമ്പ്എടുത്തുതുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒത്തിരി മുസ്ലിം സുഹൃത്തുക്കള്‍ സ്കൂള്‍ കാലഘട്ടത്തില്‍ എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു - അവർ എല്ലാവരും ഇന്നും പ്രിയപ്പെട്ടവര്‍ തന്നെ - വഫ, ഷെബിന്‍, ഷംല,ഷെമീന, കൊച്ചു ഷെരീന ,വലിയ ഷെരീന, ജാസ്മിന്‍, ഹസീന, റെജി, തസ്നി, താജുനിസ, സലീന, സബീന, നിസ, നിഷ, സുനീര്‍ അങ്ങനെ അങ്ങനെ കുറെ കളിക്കൂട്ടുകാർ. ഇതിലെ കുറച്ചു പേരുമായി ഇപ്പോഴും നല്ല ബന്ധമുണ്ട് - മിക്കപ്പോഴും ഫോണിലൂടെയോ,ചാറ്റിലൂടെയോ സംസാരിക്കാറുണ്ട്. സ്കൂളിലെ ആ നോമ്പ് സമയം, ഇക്കൂട്ടരോടൊപ്പം കളിക്കുക എന്നത് തന്നെയേ ചിലപ്പോള്‍ ഞാൻ ‍ ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുണ്ടാകുള്ളൂ. നോമ്പ് പിടിച്ചോര് എണീച്ചുനിക്കൂ എന്നാകും ക്ലാസിൽ വരുന്ന ടീച്ചർമാരുടെ ആദ്യത്തെ ചോദ്യം. അതുകേൾക്കുമ്പോഴേ ഇവർക്കൊപ്പം ഞാനും എണീക്കും. ചേട്ടന്മാരെയും അച്ഛനെയും അമ്മയെയും ഒക്കെ അറിയാവുന്ന മിക്ക അദ്ധ്യാപകരും എന്നെയൊന്നു ഇരുത്തിമൂളി നോക്കും. അവരുടെ മനസിൽ തോന്നിയിരുന്നേക്കാവുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ ഇപ്പോ എനിക്കൂഹിക്കാൻ പറ്റുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ നാവായിക്കുളം എന്ന എന്റെ കൊച്ചുഗ്രാമത്തിലെ ഗവണ്മെന്റ് സ്‌കൂളിലെ ഒരു ടീച്ചറും "നിനക്കെന്ത് നോമ്പ്" എന്ന ചോദിച്ചു എന്നെ വിഷമഘട്ടത്തിലാക്കിയില്ല. അതിനോട് ആ നാടിനോടും അന്നത്തെ മാഷമ്മാരോടും ഞാൻ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നോമ്പുകാലങ്ങളിൽ ചില സുഹൃത്തുക്കളുടെ വീടുകളിൽ എനിക്ക് പ്രത്യേക ക്ഷണം ഉണ്ടാകും. ഓരോ കൂട്ടുകാരിയും അത്രമേൽ അഭിമാനത്തോടെ എന്നെ അവിടെ വീട്ടിൽ സത്കരിക്കും. അവിടുന്നു കിട്ടുന്ന നാരങ്ങാവെള്ളോം കാരക്കയും തരിക്കഞ്ഞിയും പിന്നെ തിരോന്തോരത്തിന്റെ സ്വന്തം ഒറോട്ടിയും . ആഹാ ! അന്നൊക്കെ നല്ലൊരു പ്രവര്‍ത്തി ചെയ്യുന്ന ഒരു മനസുഖം തോന്നിയിരുന്നു - എന്തിനാണെന്ന് നിർവചിക്കാന്‍ പറ്റാഞ്ഞപ്പോഴും. ഒരുപക്ഷേ എല്ലാ വ്രതങ്ങളും നോമ്പുകളും പറയുന്നതും ഇതൊക്കെ തന്നെയാകും - മിത ഭക്ഷണം ,നല്ല ചിന്ത, ലോക സുഖത്തിനായുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന, കുറച്ചു നേരം ആരോഗ്യത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള വ്യായാമം! സ്കൂള്‍ കാലം കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ നോമ്പ് എടുത്തിട്ടില്ല ,സത്യത്തില്‍ വ്രതങ്ങള്‍ തന്നെ കാര്യമായി എടുത്തിട്ടില്ല. കോളേജ് കാലത്ത് ചില കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം നവരാത്രി വ്രതം എടുത്തിരുന്നു അതും ഒരു കൂട്ടായി ചെയ്യുന്നതിന്റെ സുഖത്തിനു വേണ്ടി. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ ആദ്യ വര്ഷം തിരുവാതിര നോമ്പ് നോറ്റ കാര്യം ഭര്‍ത്താവു പോലും മറന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. എന്നാലും നോമ്പുകാലങ്ങൾ ഓർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോഴും മനസ് കൊണ്ട് ഞാൻ നാവായിക്കുളത്തെ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഇടങ്ങളിൽ എത്തും. സ്നേഹമാണ് പ്രാർത്ഥന എന്നും സ്നേഹിക്കുന്നവരെല്ലാം മനുഷ്യൻ എന്ന ഒരേ മതവുമാണെന്ന സ്വച്ഛന്ദചിന്തയിൽ ചൂടൻ തരിക്കഞ്ഞി ഊതിയൂതിക്കുടിക്കുന്ന ആ പഴയ പാവാടക്കാരിയാകും.

(ആർഷ അഭിലാഷ്, തിരുവനന്തപുരം നാവായിക്കുളം സ്വദേശിനിയാണ്.

മറക്കാതിരിക്കാനായി മാത്രം എന്ന ബ്ലോഗിൽ സ്നേഹപൂർവ്വം ശ്യാമ എന്ന പേരിൽ കഥകളും കവിതകളും ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകളും എഴുതാറുണ്ട്. 'പുനർജ്ജനിയിലൂടൊരു നക്ഷത്രക്കുഞ്ഞ്' എന്ന കവിതാസമാഹാരം പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയും മറ്റു നിരവധി ആന്തോളജികളുടെ ഭാഗം ആകുകയും ചെയ്തു. മലയാളപ്രസിദ്ധീകരണമായ "ഔർ കിഡ്സ് " എന്ന മാസികയിൽ "അമേരിക്കൻ മോം" എന്നൊരു കോളം എഴുതുന്നുണ്ട്.

മക്കൾ താത്വിക്, തദ്വിത് എന്നിവർക്കും ഭർത്താവ് അഭിലാഷിനുമൊപ്പം അമേരിക്കയിലെ വിസ്‌കോൺസിനിലാണ് താമസം)